Kazimiera Iłłakowiczówna
Samotność
Lalaka jest senna i blada jak płótno,
Siedzi sama pod stołem, tak jej smutno, tak smutno.
Za oknem jest na pewno zgarbiony człowieczek,
I koszyczek ma pełen cieniutkich szpileczek.
Wtyka je w szpary murów, aż lecą pyłki tynku,
Nie ma miłosierdzia i nie ma odpoczynku.
Krysia jak tylko wróci, wyjdzie na ganek z bacikiem,
I może w tedy człowieczek przepadnie z płaczem i krzykiem.
Myśle że ten wiersz spodoba wam się... I że go zrozumiecie...
Wczoraj około pierwszej w nocy ymyśliłam wiersz... Teraz wam napisze go...
Druga ja
Nikt nie przytuli
Nikt nie obroni
A jeszcze mi się dostanie
Znak zniknię
Lecz w pamięci pozostanie
Krzyk matki
Pasek ojca
Może wyda się śmieszny ale on płynie prosto z serca... Myślę że zrozumiecię go..
Niedawno zrobiłam coś strasznego...Przeczytałam bloga mojej siosty i...I ją dopiero w tedy zrozuiałam..e na mnie na krzyczy i wiecie..Pokłócimy się a ja jej powiem pare nie miłych słow i...Będe płakać pod biórkiem...Cuż nic nie poradze więc jej nie powiem...(przepraszam Cię)Nie chcem byćz nią w kłótni... Ona jest dla mnie wzorem (chodź się tego wypieram i nie moge zrozumieć) do naśladowania.. Lecz nie chcem żeby to się zmieniło<beczy>
Mam na imię Paulina...Mam lat nieważne i mieszkam w niezbyt fajnym mieście czyli w dziuże że tak powiem...Moje notki będą o moim życiu i o mnie a także o moim otoczeniu... Chodź nie umiem robić szablonów wklejać różnych żeczy to ten blog będzie miał serce a nie jak nie którzy ładne wszystko tylko że nie ma tam prawdy... A ja nie lubie kłamstw...Chodź czasem mi się to zrobić...
Pozdrawiam i przepraszam za błędy ortograficzne...;)